همه چیز درباره گفتار درمانی ...
بازی درمانی نوعی درمان است که عمدتا برای کودکان استفاده می‌شود. این به این دلیل است که کودکان ممکن است نتوانند احساسات خود را پردازش کنند یا مشکلات خود را به والدین یا بزرگسالان دیگر منتقل کنند.
اگرچه بازی درمانی گاهی اوقات ممکن است یک بازی معمولی به نظر برسد، اما در واقع می‌تواند بسیار بیشتر از این باشد.
یک درمانگر آموزش‌دیده می‌تواند از زمان بازی برای مشاهده و کسب بینش در مورد مشکلات کودک استفاده کند. سپس درمانگر می‌تواند به کودک کمک کند تا احساسات خود را کشف کند و با آسیب های حل نشده مقابله کند. از طریق بازی، کودکان می‌توانند مکانیسم‌های مقابله‌ای جدید و نحوه تغییر جهت دادن به رفتارهای نامناسب خود را بیاموزند.
بازی درمانی توسط انواع متخصصان بهداشت روان دارای مجوز مانند روانشناسان و روانپزشکان انجام می‌شود. بازی درمانی همچنین توسط درمانگران رفتاری و شغلی، فیزیوتراپیست‌ها و مددکاران اجتماعی انجام می‌شود.
بازی درمانی برای کودکان مانند مشاوره برای بزرگسالان است. بازی درمانی از بازی، وسیله بیان طبیعی کودکان، استفاده می‌کند تا به آن‌ها کمک کند احساسات خود را به جای کلمات، با اسباب بازی راحت‌تر بیان کنند.
انجمن بازی درمانی، بازی درمانی را اینگونه تعریف می‌کند: استفاده سیستماتیک از یک مدل نظری برای ایجاد یک فرآیند بین فردی که در آن، درمانگران آموزش‌دیده از قدرت‌های درمانی بازی برای کمک به کودکان برای پیشگیری یا حل مشکلات روانی اجتماعی و دستیابی به رشد و توسعه مطلوب استفاده می‌کنند.
توضیح بازی درمانی برای کودکان باید به زبان مناسب با سطح رشد آن‌ها انجام شود.
فواید بازی درمانی
۷۱ درصد از کودکانی که بازی درمانی می‌کنند ممکن است تغییرات مثبتی را تجربه کنند. در حالی که برخی از کودکان ممکن است با تردید آن را شروع کنند، اما اعتماد به درمانگر به مرور بیشتر می‌شود. با گذشت چند جلسه از بازی درمانی، کودکان راحت‌تر می‌شوند و پیوند آن‌ها با درمانگر تقویت می‌شود، و حتی ممکن است کودک در بازی خلاق‌تر یا کلامی‌تر شود. برخی از مزایای بالقوه بازی درمانی عبارتند از:
- مسئولیت بیشتر در قبال برخی رفتارها
- توسعه راهبردهای مقابله‌ای و کسب مهارت‌های حل مسئله خلاقانه
- احترام به خود
- همدلی و احترام به دیگران
- کاهش اضطراب
- یادگیری کامل بیان احساسات
- بهبود مهارت‌های اجتماعی
- تحکیم روابط خانوادگی
بازی درمانی همچنین می‌تواند استفاده از زبان را بهبود ببخشد یا مهارت‌های حرکتی را ارتقا دهد. اگر کودک شما یک بیماری روانی یا جسمی دارد، بازی درمانی جایگزین داروها یا درمان‌های ضروری دیگر نمی‌شود. بازی درمانی را می‌توان به تنهایی یا در کنار سایر روش‌های درمانی استفاده کرد.
در چه مواردی از بازی درمانی استفاده می‌شود؟
اگرچه افراد در هر سنی می‌توانند از بازی درمانی بهره ببرند، اما معمولا برای کودکان بین ۳ تا ۱۲ سال استفاده می‌شود. بازی درمانی ممکن است در شرایط مختلفی مفید باشد، مانند:
- در طول درمان‌های پزشکی، بیماری مزمن یا مراقبت‌های تسکینی
- تأخیر رشدی یا اختلالات یادگیری
- رفتارهای مشکل‌ساز در مدرسه
- رفتار پرخاشگرانه یا عصبانی
- مسائل خانوادگی مانند طلاق، جدایی یا مرگ یکی از اعضای نزدیک خانواده
- بلایای طبیعی یا حوادث آسیب‌زا
- خشونت خانگی، سوء استفاده یا بی‌توجهی
- اضطراب، افسردگی، اندوه
- اختلالات خوردن و توالت کردن
- اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)
- اختلال طیف اوتیسم (ASD)
بازی درمانی چگونه عمل می‌کند؟
بین کودکان و بزرگسالان شکاف ارتباطی وجود دارد. بسته به سن و مرحله رشد، کودکان مهارت‌های زبانی بزرگسالان را ندارند. آن‌ها ممکن است چیزی را احساس کنند، اما در بسیاری از موارد، یا نمی توانند آن را به بزرگسالان بیان کنند یا بزرگسال قابل اعتمادی ندارند که آن را به او منتقل کنند.از سوی دیگر، بزرگسالان می‌توانند نشانه‌های کلامی و غیرکلامی کودک را اشتباه تعبیر کنند یا به طور کامل نادیده بگیرند.
کودکان از طریق بازی یاد می‌گیرند جهان و جایگاه خود را در آن درک کنند. بازی درمانی جایی است که آن‌ها آزادند تا احساسات درونی و عمیق‌ترین احساسات خود را به نمایش بگذارند. در بازی درمانی اسباب‌بازی‌ها می‌توانند به عنوان نماد عمل کنند و معنای بیشتری پیدا کنند.
از آنجایی که کودک نمی‌تواند به اندازه کافی خود را در دنیای بزرگسالان بیان کند، درمانگر به کودک در دنیای خود و در سطح خود می‌پیوندد.در حین بازی، کودک ممکن است کمتر تحت کنترل قرار گیرد و تمایل بیشتری برای به اشتراک گذاشتن احساسات خود داشته باشد.بازی درمانی بسته به درمانگر و نیازهای خاص کودک متفاوت خواهد بود. برای شروع، درمانگر ممکن است بخواهد کودک را در حال بازی مشاهده کند. آن‌ها همچنین ممکن است بخواهند با کودک، والدین یا معلمان مصاحبه جداگانه انجام دهند.
پس از یک ارزیابی کامل، درمانگر برخی از اهداف درمانی را تعیین می‌کند، در مورد محدودیت‌هایی که ممکن است لازم باشد تصمیم می‌گیرد و برنامه‌ای برای چگونگی ادامه آن تدوین می‌کند. درمانگران به نحوه برخورد کودک با جدا شدن از والدین، نحوه بازی تنها و نحوه واکنش آن‌ها هنگام بازگشت والدین توجه می‌کنند.
در مورد نحوه تعامل کودک با انواع مختلف اسباب بازی‌ها و نحوه تغییر رفتار آن‌ها از جلسه‌ای به جلسه دیگر می‌توان چیزهای زیادی آشکار کرد. آن‌ها ممکن است از بازی برای نشان دادن ترس‌ها و اضطراب‌ها، به عنوان یک مکانیسم تسکین‌دهنده، یا برای درمان و حل مشکل استفاده کنند.
درمانگران از این مشاهدات به عنوان راهنمایی برای مراحل بعدی استفاده می‌کنند. هر کودک متفاوت است، بنابراین درمان متناسب با نیازهای فردی آن‌ها انجام می‌شود. با پیشرفت درمان، رفتارها و اهداف را می‌توان مجددا ارزیابی کرد. در برخی موارد، درمانگر ممکن است والدین، خواهر و برادر یا سایر اعضای خانواده را وارد بازی درمانی کند. این امر می‌تواند به آموزش حل تعارض و بهبود پویایی خانواده کمک کند.
تکنیک‌های بازی درمانی
جلسات بازی درمانی معمولا ۳۰ دقیقه تا یک ساعت طول می‌کشد و یک بار در هفته یا بیشتر برگزار می‌شود. تعداد جلسات مورد نیاز به کودک و میزان پاسخ او به این نوع درمان بستگی دارد. درمان می‌تواند به صورت فردی یا گروهی انجام شود.
بازی درمانی می‌تواند دستوری یا غیر مستقیم باشد. در رویکرد دستورالعمل، درمانگر با مشخص کردن اسباب‌بازی‌ها یا بازی‌هایی که در جلسه استفاده می‌شود، رهبری را بر عهده خواهد گرفت. درمانگر بازی را با هدف خاصی که در ذهن خود دارد، هدایت می‌کند.
رویکرد غیر مستقیم ساختار کمتری دارد. کودک می‌تواند اسباب‌بازی‌ها و بازی‌ها را به دلخواه انتخاب کند. کودکان در این روش آزادند که به روش خودشان و با دستورالعمل‌های کمی بازی کنند. درمانگر بازی را از نزدیک مشاهده خواهد کرد و در صورت لزوم در آن مشارکت خواهد کرد.
جلسات باید در محیطی برگزار شود که کودک احساس امنیت کند و محدودیت‌های کمی در آن وجود داشته باشد. درمانگر ممکن است از تکنیک‌هایی استفاده کند که شامل موارد زیر است:
- تجسم خلاق
- داستان‌سرایی
- نقش آفرینی
- استفاده از گوشی‌های اسباب‌بازی
- بازی با عروسک، حیوانات عروسکی و ماسک
- استفاده از هنر و صنایع دستی
- آب و شن بازی
- بازی با بلوک‌ها و اسباب‌بازی‌های ساختمانی
- رقص و حرکت خلاق
- بازی موزیکال
نمونه‌هایی از بازی درمانی
بسته به کودک و موقعیت، درمانگر یا کودک را به سمت روش‌های خاصی از بازی راهنمایی می‌کند یا به او اجازه می‌دهد خودش انتخاب کند. راه‌های مختلفی وجود دارد که درمانگر می‌تواند از بازی درمانی برای شناخت کودک و کمک به او برای مقابله با مشکلاتش استفاده کند.
به عنوان مثال، درمانگر ممکن است به کودک خانه عروسک و تعدادی عروسک پیشنهاد دهد و از آن‌ها بخواهد تا مشکلاتی را که در خانه دارند، حل کنند. یا ممکن است کودک را تشویق کنند تا از عروسک‌های دستی برای بازآفرینی چیزی که به نظر آن‌ها استرس‌زا یا ترسناک است، استفاده کند.
درمانگران ممکن است از فرزند شما بخواهند که یک داستان ˮروزی روزگاری“ تعریف کند تا ببینند کودک چه چیزی را ممکن است به نمایش بگذارد. یا ممکن است داستان‌هایی بخوانند که مشکلی مشابه مشکل فرزند شما را حل کند. این امر به عنوان کتاب درمانی نامیده می‌شود.
نمونه‌هایی از بازی درمانی
- بازی عمومی با اسباب بازی
- استفاده از بازی‌های دیجیتال
- نقش آفرینی
- داستان‌خوانی
- بازی با شن
سخن پایانی
بازی درمانی روشی درمانی است که از بازی برای کشف و مقابله با مسائل روانی استفاده می‌کند. می‌توان آن را به تنهایی، به ویژه برای کودکان، یا همراه با سایر درمان‌ها و داروها استفاده کرد. برای بهره‌مندی از بهترین نتیجه از بازی درمانی کلینیک توانبخشی آمان در منطقه یوسف آباد را تجربه کنید. کارشناسان ارشد گفتاردرمانی آمان همراه شما سروران می باشد.
تعیین وقت آنلاین
با توجه به مشغله شما همکاران ما جهت پیگیری درمان شما از ابتدا تا پایان درمان همراه شما خواهند بود. لذا کافیست اطلاعات خود را در فرم ذیل تکمیل نمایید تا ما با شما تماس بگیریم.